Το 2003 πρωτοπρόσεξα ότι οι συστηματικά οι curators που επιμελούντο εκθέσεις ακόμα και ατομικές, έβαζαν φαρδύ-πλατύ το όνομα στους στις προσκλήσεις πολλες φορές σχεδόν ισοδύναμο με το όνομα του/της καλλιτέχνη.
Τοτε συζητώντας με άλλους έλεγα πως συστηματικά πλέον οι curators θα φέρονται σαν καλλιτέχνες και θα δημιουργούν έργα χρησιμοποιώντας άλλους καλλιτέχνες σαν "πινέλα" ή σαν έργα.
Ένας "αθώος" τρόπος ήταν η παραγγελία έργων για τις μεγάλες περιοδικές εκθέσεις.
Αυτό το θεωρούσα τότε "απειλή" και φανταζόμουν τρόπους αντιμετώπισης από τους/ τις καλλιτέχνες.
Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας από τους τρόπους θα ήταν να γίνουν οι καλλιτέχνες curators.
Τοτε συζητώντας με άλλους έλεγα πως συστηματικά πλέον οι curators θα φέρονται σαν καλλιτέχνες και θα δημιουργούν έργα χρησιμοποιώντας άλλους καλλιτέχνες σαν "πινέλα" ή σαν έργα.
Ένας "αθώος" τρόπος ήταν η παραγγελία έργων για τις μεγάλες περιοδικές εκθέσεις.
Αυτό το θεωρούσα τότε "απειλή" και φανταζόμουν τρόπους αντιμετώπισης από τους/ τις καλλιτέχνες.
Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένας από τους τρόπους θα ήταν να γίνουν οι καλλιτέχνες curators.
